Txakolina ardo zuria, gaztea eta fruta-gustukoa da. Erdi-mailako graduazioa (9,5º - 11,5º) eta bere nortasunaren parte den garraztasun-puntu arin bat ditu. Oso ardo berezkoa eta ezberdina da, nortasun handia duena, hori dela eta, Euskal Herriko tradiziozko produktuen artean aurkitzen da. Fresko zerbitzatu behar da, eta mahasgintza bereziaren ondorioz, orratz karboniko txikiekin batera, bere lurrin-sorta guztia askatzen du. Edozein motatako itsaski, hasierako plater eta arrainendako laguntzaile ezin hobea da.
Hiru Jatorrizko Deitura daude:
- Arabako Txakolina
- Bizkaiako Txakolina
- Getariako Txakolina
Azpimarratu behar da funtsean txuria dela, baina kopuru txiki batean ardo beltz eta gorriak ere egiten direla, “oilar-begi” bezala ezagutzen direnak.
Bertako bi mahats-barietate, Hondarrabi Zuri eta Hondarrabi Beltza dira mahats-parretan eta besorako hazitako mahatsondoetan txakolina egiteko mahatsa ematen duten mahatsondoak. Gainera, Bizkaiako Txakolina Jatorrizko Deiturak bere arautegian Folle Blanche mahats-barietatea ere onartzen du.
Udazken hasieran ondo zaindutako mahats-bilketa egiten da, beti ere, azukrea eta garraztasunaren arteko oreka bilatuz, eta prentsatzeko eta hartzitzeko teknologia modernoekin, mahats berriaren lanketa arretatsua egiten da txakolina lortu ahal izateko.
Azpimarratzekoa da barrikan 30-40 egun baino gahiago mantentzen ez denez, kanpainan zehar edan behar dela.
Jatorrizko deituren arteko ezberdintasunei dagokionez, azpimarratu behar da Getariako txakolinak karbono gehiago duela eta horren ondorioz apartsuagoa dela. Bizkaiako eta Arabako jatorrizko deiturakoak berantiarragoak dira, lehenengoak itsasoaren eraginagatik klima ozeaniarra dutelarik eta arabako jatorrizko deiturakoak klima lehorrago baten ekoizten direlarik.
