Uzta gutxi jaso zen urte batean, kofradeak jaietan hiltzen duten behia ez hiltzea erabaki zuten. Hilketa egunean, hau da, jaian bespera egunean, urte horretan hil behar zuten behia auzoguneko plazan azaldu zen marrumaka. Gertaera hau naturaz gaindiko abisu bezala hartu zen eta hori dela eta ez da berriro pentsatu erritu hau kentzia.
Beste istorio batek kontatzen du, Osintxutik pasatzen zen emakume atzerritar batek karitate pusketa jaso zuela baina Osintxutik hurrundu zenean sasiarte batera bota zuela. Gero gaixotu egin zen eta ez sendatu bota zuen karitate pusketa hura zapu bati kendu eta jan zuen arte.
Uste da karitateko ogia eta haragia ez dela usteltzen.
