Udalako elizan mesa eman zegoen egun batean: bere txakurrak gogor zaunka egiten zeudela entzun zuen, ehizako pieza uxatzean egiten zuten bezala. Ezin izan zen eutsi; bere irrikak bultzatuta, mesa-liburua itxi eta mesa bertan behera utzi, elizatarrak harrituta utziz, eraikin sakratua utzi eta armak eskuan hartuta bere txakurren atzetik joan zen. Ondoko basoko adar artean ezkutatu zen. Ez zitzaion gehiago ikusi; agian denbora gutxira jausitako ekaitz izugarri baten biktima izan zen. Kondairak dioenez, jainkoaren justizia dela eta, Martin abadea inguru hoietan noraezean dabil bere txakurrekin ehizaren atzetik. Artzainak gau isiletan sarritan entzuten dute txakurren zaunka errukariak eta abade ehiztariaren ahotsa.