Elkartze horren ondorioz, 1827. urteko otsailaren 4ean, Balentin ospetsua jaio zen. Aitaren aldetik, Berrioko (Elorrio) leinuko nobleekin zegoen ahaidetuta; amarenetik, Urrutiko (Antzuola, Gipuzkoa) leinukoekin.
Aita arotza zen, eta Elorrioko hiribildan bertan egiten zuen lan. Baina senar-emazteak Gaztañeta auzoan bizi ziren, zenbait kilometrotara. Beraz, behin eta berriro egin beharreko bidaiak albo batera uzteko, Elorrio erdian jarri ziren bizitzen, umea jaio baino apur bat lehenago.
San Balentinek batera uztartu zituen eskola eta aroztegia, aitarekin batera ofizioa ikasiz. Santa Ana komentuan ere ematen zuen laguntza: akolito lehenengo eta sakristau gero. Eta oraindik ere denbora zuen musikarako, dantzarako eta esku pilotarako.
Oso goiz hasi zitzaion erlijiorako bokazioa, alde batetik Mendoza fraide domingotarrarekin izandako harremanagatik eta, bestetik, familian bokazio hori sortzeko giro egokia zuelako.
Ama eta semearen artean beti egon zen lotura handia, baita apaiz bihurtu eta gero.
Monikak asko maite omen zuen Uzarraga eta horregatik eraman zuen Elorriora bere bataio-pontea, gaur egun Elorrioko liburutegian eta ia zeharo hondatuta aurki daitekeena.
